జయశ్రీ నాయుడు॥ కల్లోల జగతి॥

కాలమెందుకు
కదిలిపోతుంది..
అదృష్టాన్నీ
ఆనందాన్నీ
దోచుకు పోతుంది..

ఆనందమెంత అమాయకం
ఎప్పుడూ వుండిపోతాననే...
ఆశ కి ఎంత ఆశ
కల నుండి నిజమౌదామనే..

నీకైనా తెలుసా
ఆ నువ్వుగా వుండవనీ
తెలియకుండా వుంటుందా
అది నువ్వేగా...

గుప్పిట మూసిన కాలమే
తెరవగానే ఎంత ఉలికిపాటో
గుండె నుండి కన్నీరు
కంటిలో ఆవిరైనట్టు

భగ్గుమన్న ప్రతిక్షణమూ
హృదయపు ఆర్తనాదం
నీకు చేరని దూరంలోనే
మెరుపుల్లో మాయం

చిరునవ్వులన్నీ నిజమూ కాదూ
మౌనాలన్నీ మూగవీ కావూ
తెలిసినా ఉలకని నిన్ను
పలకరించి మరీ నవ్వుతాను..

నాలోనే మౌనం
నాలోనే మధనం
నాలోనే గరళం
ఆన్నిటా హాలాహలం

అమృతమెందుకు
అమరత్వం వద్దు
నిశ్చలత్వం చేదించి
కల్లోల జగతి లోనే
నా కలల కుటీరం

 *08-07-2012