పర్వతాల తనువును పై నుంచి స్పృశిస్తూ
నది జారుతునట్టు నీ పరిచయం
కనిపిస్తూ కనిపించకుండా
వినిపిస్తూ వినిపించకుండా
ఆరుబయట వెన్నెల్లో
రాత్రి పది గంటలకు
రేడియో తరంగాలతో నువ్వు
మెల్లిగా నన్ను తాకుతూ వినిపిస్తున్న
ఊహలు గుస గుస లాడే అంటూ
నా చుట్టూ అల్లుకున్న మల్లెల సుగంధం
ఆకాశం చేయి మడిచి పడుకుని
చంద్రునికి తలవాల్చుకోమని ఇచ్చిన స్థలం
కబురులన్ని గుబురుగా మనసుని కప్పి
గిలిగింతలు పెట్టే క్షణం
నాలో శ్వాసవై చేరావో
ఆశవై మొలకెత్తావో
నీ తలపుల వేడికే గుండె తట్టుకోలేక
మరుగుతున్న రక్తాన్ని కవితలై గుప్పుతుంది .
*13.7.2012
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి