Abd Wahed కవిత

ఒంటరి చూపుల దారాలకు గాలిపటాల్లా సూర్యచంద్రులు. తెగితే చిత్తుకాగితాలే చీకటిపగళ్ళ చిక్కుముడులే ఆరిపోయిన మనసులా దారి మునగదీసుకు నిద్రపోతుంది బాధలు నడిచే బాటేది? విషాదాల పూలవనానికి సాగునీరు కరువు కాదు కంటిలో మంచుపొర మెరుస్తూనే ఉంటుంది రాళ్ళవాన కూడా కురవడం లేదే! ఉన్మాదపు హోరు పుట్టల్లోకి మళ్ళిందా? ప్రేయసి పెదవిలాంటి మెత్తనైన మట్టిరోడ్డు ఎక్కడికి పోయింది? చిరుగాలి పైటలా ఒక్కసారి స్పర్శిస్తే చాలు.. దౌర్జన్యాలు లెక్కపెట్టడం ఎందుకులే కన్నీళ్ళు లెక్కలేనన్ని ఉన్నాయి... హంతకుడిని చూసి భయపడేదేముంది కట్టిపారేసి లొంగదీయడానికి కాళ్ళు చేతులు మిగలకుండా చూసుకుందాం... మెడలు తెగిన పూలు రాలిపోతే పోనీ... నేల సువాసనతో పరిమళిస్తుంది... చీకటి విత్తనాలు చల్లిందెవరైనా మొలకెత్తక మానవు కదా అంధకారం మర్రిలా జడలు విరబోసుకుంది సూర్యచంద్రుల దారాలు తెగేలా లాగిందెవరు? బైరాగి జుట్టులా, ఫకీరు గెడ్డంలా చిక్కుపడిన చీకటి పగళ్ళను సంస్కరించే దువ్వెన ఎక్కడుంది? ఒంటరి గడ్డిపోచ గాలికి కొట్టుకుపోనీ ఎక్కడో ఒకచోట తోడు దొరక్కపోదు

by Abd Wahed



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/TUAhL2

Posted by Katta