ఉమిత్ కిరణ్ ముదిగొండ కవిత

నేను కాని నేను అధ్దం ముందు నిలిచి ఉన్నాను నా ఎదురుగా ఎవరో అపరిచితుని రూపం నా హవబావల్ని అనుకరిస్తూ నన్ను అవహేలన చేస్తుంది నన్ను నిదురకు వెలివేసి నా మనశ్శాంతిని తొలచివేస్తుంది ఎందుకంటే ఆమె వెళ్ళిపోయింది నేను అతికించుకున్న కృత్తిమమైన చిరునవ్వుల్ని వేలెత్తి చూపుతుంది నా లోని ప్రాపంచిక పోకడల్ని స్వప్రయోజనాల్ని ప్రశ్నిస్తుంది. నేను కప్పుకొన్న ముసుగును తొలగించమని శాసిస్తుంది నన్ను క్షణ క్షణం నిందిస్తుంది. నాలోని సహజమైన ప్రేమతో నన్ను మేల్కొలుపుతుంది మా ఇద్దరి మద్య సంది కుదిరింది నన్ను నేనుగా నిలిపే సాహసం చేస్తుంది నా స్వగతం నా అంతరాలలో అంతర్లీనమైపోతుంది. ఉమిత్ కిరణ్ ముదిగొండ

by ఉమిత్ కిరణ్ ముదిగొండ



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/PLmvYm

Posted by Katta