Renuka Ayola కవిత

రేణుక అయోల //నాట్యం// ఎప్పుడైనా ఒంటరిగా నర్తించావా పాదాలతో మట్టిని తాకుతూ లోపలి గానానికి బీజాలు వేస్తూ రాలిన గింజలు నునులేత చిగురుతో ఆకుపచ్చని కాంతితో అల్లుకుంటాయి జంట సర్పాలు పెనవేసుకుంటాయి శ్వాస జీవితం నిద్ర ఉలికిపడతాయి సన్నిని సవ్వడితో మొదలైన గానం గుమ్మడి తీగలా అల్లుకుంటుంది పచ్చనిపూలు తాటాకు కప్పుమీద నిల్చునట్లుగానే వుంటుంది గానం నగ్నంగా మట్టిని నీరుని ఆకాశాన్ని తడుముతుంది అప్పుడే ఆకాశంలో కలుస్తున్నప్పుడే గాలితో, కొండలతో ఇసుకతో పరిచయం పరిచయం ఒకపిలుపు కోరిక, వాగ్దానం నిశ్శబ్ధ తాకిడికిలో పాదం వెనక పాదం పాటని నింపుకున్న వేణువు అప్పుడు నీకు నాట్యానికి తేడావుండదు గాలికి ఊగుతున్న పూలకోమ్మలుగా కనిపిస్తావు.

by Renuka Ayola



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1nMvWTl

Posted by Katta